Dedikodu kültürümüz ve TV dizileri

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ertaç HAZER

Eskiler çok iyi hatırlayacaklar, eskiler dersem 1974 öncesini yaşayanlardan bahsediyorum. Bu tarihten sonrakilerin aşağıda yazdığım yazıya konu yaşantıyı yaşadıklarını pek zannetmem.

Televizyonun evlerde çok az olduğu dönemlerd , insanlarımız bilhassa geceleri sokak lambasının kendi etrafını bile az aydınlattığı, ay ışığının aydınlığını alabildiğince bonkör olduğu, en yüksek apartmanın iki katı  geçmediği, o güzel yaz gecelerinde, etrafın yasemin ve Pakistan gecelerinin , bazılarının kına çiçeği diye isimlendirdiği o güzel kokulu çiçeklerin  mis gibi sardığı dönemlerde, herkes birbirine yardımcı idi .

Ya molehiya ayıklanırdı, ya da ayvalanmiş fasulya. Veya aklınıza gelebilecek herhangi bir şey. O mahalle sakinleri ki birçoğu kadınlardı, çocuklar sokak aralarında oyun oynarken onlar bu yardımlaşma işlerini gönüllü yaparlardı. Erkekler ise günün yorgunluğunu mahalle kahvesinde isbastra , prefa veya almışaltı oynayarak ve kahve yudumlayarak geçirirlerdi. Tabii tavlayı da unutmamak gerekir.

İşte bu dönemde hangi mahallede, hangi evde ne oldu ne bitti bu sosyal yardımlaşma geleneği içerisinde herkes birbirinin kulağına fısıldardı.

 Son sözleri ise “ama benden duymuş olma ha” olurdu.

 Kimse kimseye ispiyonlama yapmazdı öğrendiği haberi, ama herkesin o olaydan haberdar olduğu da bir gerçekti.

O zamandan bu zamana televizyonların çoğalması kalmadı sadece, televizyon kanalları da çoğaldı. Mis kokulu şehirlerin yerini çok katlı apartmanlar ve  eksoz kokulu  sevgisiz sokaklar aldı, ama dedikodu mekanizması hiç değişmedi. Sadece şekil değiştirdi.

Nasıl bir şekil değiştirdiğini sizler de yaşıyor ve görüyorsunuz belki, ama ya isimlendirmiyor veya isimlendiremiyorsunuz.

Hemen hemen her evde tv dizileri izlenir, kadınlar başka bir diziyi , erkekler bir başkasını. Çocuklar mı, amannnn onlar ders (!) çalışırlar zaten.  kanaldan kanala zapping yapılır. İzlenemeyen tv dizisi için ise internetten indirilir ve sonra  izlenir.

Sonra … Sonra mı, sonra da  izlenilen filmin dedikodusu yapılır. Sanki da hiç izlemediler, hiç görmediler, hiç haberleri yok muş gibi de hayran hayran anlatılır ve dinlenir, veya bir başkasına aktarılır.

Bu sadece misafirlik veya ev ortamında değil, işte de iş ortamında da hergün devam eder gider.

“Be akşam sörvayvırda kim kaybetti , falan diziye takılı kaldım da izleyemedim” .

Diye de bir şikayette ve  sezernişte de bulunulur.

Gelişen zamanımızın insan manzaralarından bir kesit  işte.

Dedikodu Kültürümüzün zaman içerisinde değişimi

Yaşasın TV dizileri. 

ANLAYANA !!!