Susmak Kabullenmektir

Her gün yeni bir haksızlığa, her gün yeni bir adaletsizliğe, her gün yeni bir traji komediye uyanır olduk. Ha ha bitecek şu günler derken her geçen gün daha beter bir güne uyanır olduk. Salgından kurtulmak için çırpındıkça daha bir batağa gömüldük. Soluduğumuz havada zehirlendik, aşılardaki karmaşadan birbirimize neredeyse düşman olduk, asgari ücret tespitine seyirci kaldık. Ama en acısı da şu PCR testlerindeki kaos artık “pes” dedirtti. Doğru düzgün bir açıklama yapmaktan yoksun hükümet edenler, ancak da birbirlerini suçlayarak, birbirlerine kara çalarak gündem oluşturdu. Oysa gündem, bir memleketin ahvali, halkın sağlık durumu, geçim sıkıntısı ve gelecek endişesidir. Kim duyar, kim işitir ki bunları? Her şeyi sineye çeken bir halk olduk. Aymaz, iflah olmaz, uslanmaz ve akıl almaz davranış ve tutumlarla gün yiyip-içip, eğlence budalası insan topluluğu olduk. Sanki hiçbir şey yokmuş gibi umursamaz tavırlar bizleri her geçen gün daha da karanlık günlere yakınlaştırmaktadır. Yani ne baştakiler, ne halk olarak bizler üzerine düşeni yapmıyor. Güzel bir söz var “susmak kabullenmektir” diye, biz de sustuk, olanları kabullendik ve seyrediyoruz. Seyirci kalarak sadece sahnede oynanan oyunu izleyebiliriz. Atağa geçmeliyiz, sesimizi duyurmalıyız, her şeyi bir yana bırakarak birlik-beraberlik içerisinde hareket etmeliyiz. Keşke, şu gece hayatında toplaşıp meyhanelere gidileceğine, Meclisin kapısı çalınsa. Eğitimin , Sağlığın, Turizmin, Ekonominin, İçişlerinin, Tarımın kapısına dayanılsa… “Birlikten güç doğar” diyorlar, boşuna söylenmemiş bunca özlü sözler. Ama nafile. Zamlara 3-5 gün sosyal medyadan küfür eder, sonra yolumuza devam ederiz. Akaryakıttan zehirleniyoruz diye söylenir yine yolumuza devam ederiz. PCR lar ücretli olunca bu haberin dedikodusunu yapar da yine de hayatımıza hiçbir şey olmamış gibi devam ederiz. Biz bu kafayla daha çok şeyler yaşar, her olana boyun eğer ve “gittiği yere kadar” diyerek kaderimize boyun eğeriz. Toplumlar kendi kaderlerini kendileri yazarlar. Toplumlar kader birliği içerisinde yaşadıklarını idrak ederlerse eğer, ortak kaderi paylaştıklarına inanırlarsa eğer, işte o zaman otoritelerden gelecek haksızlıklara karşı dik duruş sergileyip, hukukun evrensel ilkelerinin işlenmesi kaçınılmaz olur. Şimdi bir kez daha düşünün, “Susmak kabullenmek mi” yoksa “Birlikten güç doğar” ilkesi mi gideceğimiz yol ?? Seçenekler önümüzde, yol tercihi ise bizim elimizde.