Herkese merhabalar,
Akıp giden zamanın içerisinde hepimiz büyüyor,
yaş alıyor ve değişiyoruz. 2022 yılına geldiğimiz bu bugünlerde şöyle geçmiş
yaşantımıza dönüp baktığımızda kimimiz 10 yıllık yaşantısını gözden geçirirken
kimimiz 15,20,30 yıllık hayatını gözden geçiriyor. Yani şu hayatta ne kadar
yaşamışsak o kadar yılımızı gözden geçiriyoruz ve bu gözden geçirme sırasında
bazen “İyi ki bunu yapmışım” diyor ya da “Keşke şunu yapmasaydım” diyoruz. Bu
düşüncelerimize göre ya mutlu oluyoruz ya da pişman oluyoruz. Mutlu olmak bize
kendimizi iyi hissettirirken pişman olmak ise bir o kadar üzücü oluyor. Burada
daha çok pişmanlığımız üzerinde durmak istiyorum. Yaptığımız hatalar yüzünden
kendimize o kadar çok işkence ediyoruz ki o kadar çok yargılayıcı yaklaşıyoruz
ki kendimize olan bu yaklaşımımız var olan pişmanlığımızı daha üst seviyelere
çıkarıyor. Elbette yaptığımız hatalar karşısında pişman olabilmek ve bunu
telafi etmeye çalışmak güzeldir. Hatta bu bir erdemdir diyebiliriz. Yaptığımız
hatayı kabul etmek bizim gelişmemiz için bir adımdır. Ne yazık ki bizim
toplumumuz da hata yapmaya tolerans gösterilmemektedir ( genelleme yapılamaz ).
Şöyle bir çocukluğumuza baktığımız zaman ebeveynlerimiz tarafından “Hayır
yapma”, “Bu çok yanlış” gibi gibi bir sürü hayır cümleleri ile büyüyoruz.
Aslında bizi engelleyen bu her “Hayır” cümleleri bizi mükemmel olmaya itiyor.
İtmese bile mükemmel yapmak zorundaymış gibi kendimizi hissediyoruz.
Ebeveynlerin çocuklarını ahlaki açıdan eğitmesi güzeldir. Tabi ki bu konudan şu
sonuca varmamalıyız; “Hırsızlığın kötü bir şey olduğunu çocuğa anlatmayalım”
veya “Adam öldürmenin kötü olduğunu çocuğa anlatmayalım” gibi gibi sonuçlara
varmamalıyız. Bunlar çocuğa ahlaki yönden verilmesi gereken ve çocuğun iyiyi
kötüyü ayırması açısından olması gereken şeylerdir. Burada anlatılmak istenen
çocuğa zaman zaman hata yapabileceği yaptığı bu hatanın kendisini çok kötü bir
insan yapmayacağı mesajını verebilmektir. Bu şekilde büyüyen çocuklar
yetişkinlik yaşantılarında yapmış oldukları hataları kabul edebilir ve bu
hatayı telafi edebilmeyi öğrenir.
Çocuklar dışında yetişkinler olarak da kendi
yaşantımıza baktığımız zaman bazı pişman
olduğumuz şeyler mutlaka vardır. Bu noktalar da odak nokta pişmanlığın üzerinde
aşırı derece durmaktan ziyade bu pişmanlığı fırsata çevirebilmektir.
Hatalarımla, yanlışlarımla, doğrularımla kendimi kabul etmeli ve kendimize
şefkatli yaklaşmalıyız. Elbette yapılan hatayı tekrar etmemeli ancak yapılmış
olan bir hata yüzünden de kendimizi harap etmemeliyiz. Tabi hata yapabilme
lüksümüz olduğunu kabul etmemiz gerekmektedir. Dediğim gibi hata yapmaya
tahammülü olmayan bir toplumuz ve bir durum karşısında hatalı olsak bile
kendimizi haklı çıkarabilmek için var gücümüzü ortaya koyuyoruz. Dolayısıyla
önce hata yapabilmek lüksüm olduğunu bilmeli, sonra bunun farkına varabilmek ve
sonra bunu telafi etmeye çalışmak. Kulağa çok kolay şeylermiş gibi gelmediğinin
farkındayım ancak bu şekilde yapmak bizim elimizdedir. Hatayı kabullenmek ve
bunu bir fırsata çevirmek kişisel gelişimimiz açısından bize yararlıdır.
Hatalarınızla, doğrularınızla ve yanlışlarınızla
iyi ki varsınız.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Hoşçakalın, sağlıcakla kalın…
YORUMLAR